Bez marginesu bezpieczeństwa

Wtorek, XXI Tydzień Zwykły, rok I, Jr 1,17-19

Będą walczyć przeciw tobie, ale nie zdołają cię [zwyciężyć], gdyż Ja jestem z tobą - wyrocznia Pana - by cię ochraniać.

 

Zaufać Panu Bogu bezgranicznie. Zaufać tak, by każdego dnia stawać się „twierdzą warowną, kolumną żelazną i murem spiżowym”. Pozornie dla chrześcijanina wydaje się to oczywistym zadaniem, ale w rzeczywistości często jest niestety inaczej…

Sprawdzianem naszych deklaracji są realne postawy i działania, bo właśnie w nich wyraża się wiara.

W naszym codziennym pielgrzymowaniu nie zapominajmy więc ciągle pytać samych siebie, czy potrafimy rozpoznawać wartość najwyższą, dla której jesteśmy skłonni zrezygnować z innych. Czy chcemy kochać Boga, aż do rezygnacji z samych siebie? Tylko taka postawa nie dopuści do sytuacji, gdy będziemy kochać samych siebie, oddalając  się jednocześnie od  Pana Boga.

Pielęgnujmy więc w swoim życiu postawę zaufania Panu Boga do końca, bez marginesu bezpieczeństwa. To także oznacza  unikanie handlowania, stawiania warunków! Prawdziwe zaufanie powinno odbywać się w cichości, pokorze, bez blasku reflektorów. Nie zwalnia nas jednak z obowiązku jasnych deklaracji dotyczących bycia katolikiem. Wreszcie, nie możemy  unikać wyrażania swoich opinii w takich choćby sprawach, jak in vitro, aborcja, nauka religii w szkole. A czy w tych sytuacjach również potrafimy zrezygnować z marginesu bezpieczeństwa?

 

Przeczytaj również >>Być i już<< Eweliny Gładysz.