Być uczniem Jezusa

Sobota, XXVIII Tydzień Zwykły, rok I, Łk 12,8-12

Każdemu, kto mówi jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie przebaczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone. Kiedy was ciągać będą do synagog, urzędów i władz, nie martwcie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty nauczy was w tej właśnie godzinie, co należy powiedzieć.

 

Jezus powołuje nas w swoje szeregi. Pragnie, abyśmy świadomie i dobrowolnie wyznawali wiarę w Jego Boski Majestat. Chce, abyśmy bez względu na miejsce i czas byli gotowi zaświadczyć, że jesteśmy Jego uczniami. Poucza nas, abyśmy zawsze żyli w prawdzie i światłości, abyśmy byli dobrzy dla siebie nawzajem. Gdy zdarzy się nam jednak upaść, to w sakramencie pokuty z żalem i pokorą winniśmy prosić o wybaczenie i oczyszczenie, a następnie umocnić się Eucharystycznym Ciałem Jezusa i odważnie iść świadczyć o Jego działaniu w naszym życiu.

Jezus przypomina nam, że tylko On jest Panem naszego „tu i teraz”. Przestańmy więc zbytnio liczyć na własne siły i możliwości, a pozwólmy Jego Świętemu Duchowi działać w nas i przez nas. Wszak Jezus zapewnia nas, że w godzinie próby sam Duch Święty będzie wkładał w nasze usta właściwe słowa i uzdolni nas do działania.

Proszę Cię Boże Ojcze, posyłaj Twojego Ducha, otwieraj moje zmysły na wszystkie Jego natchnienia, ożywiaj moją wiarę, dodawaj odwagi, abym mężnie i autentycznie potrafiła zaświadczyć przed „światem”, że tylko Ty jesteś jedynym Bogiem i tyko Tobie należy się cześć i chwała. Mój Aniele Stróżu wspieraj mnie w tej trudnej wędrówce przez życie, abym kiedyś stanęła w blasku Bożej światłości, w towarzystwie Świętych i Aniołów Pańskich, i razem z Nimi na wieki uwielbiała Święte Imię Boga.