Dla kogo

Wtorek, III Tydzień Zwykły, rok II, 2 Sm 6,12b-15.17-19

Poszedł Dawid i sprowadził z wielką radością Arkę Bożą z domu Obed-Edoma do Miasta Dawidowego. Ilekroć niosący Arkę Pańską postąpili sześć kroków, składał w ofierze wołu i tuczne cielę. Dawid wtedy tańczył z całym zapałem w obecności Pana, a ubrany był w lniany efod. Dawid wraz z całym domem izraelskim prowadził Arkę Pańską wśród radosnych okrzyków i grania na rogach. Przyniesioną więc Arkę Pańską ustawiono na przeznaczonym na to miejscu w środku namiotu, który rozpiął dla niej Dawid, po czym Dawid złożył przed Panem całopalenia i ofiary biesiadne. Kiedy Dawid skończył składanie całopaleń i ofiar biesiadnych, pobłogosławił lud w imieniu Pana Zastępów. Dokonał potem podziału między cały naród, między cały tłum Izraela, między mężczyzn i kobiety: dla każdego po jednym bochenku chleba, po kawałku mięsa i po placku z rodzynkami. Potem wszyscy ludzie udali się do swych domów.

 

Radość przed Jahwe. Radość i pokora. Dawid nie podważał Prawa, On je wypełniał. Jak często skupiamy się na tym, co nam w Kościele nie pasuje, na tym, co jest nie tak. Gdzie nasza radość i pokora? Radość, która pozwoliłaby nam na taniec, i pokora, aby w tańcu wiedzieć, dla kogo to czynimy.