Gleba serca

Piątek, XVI Tydzień Zwykły, rok I, Mt 13,18-23

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Posłuchajcie przypowieści o siewcy. Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze. Posiane na grunt skalisty oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia i jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje. Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. Posiane wreszcie na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny».

 

Ziarno słowa jest nieustannie siane. Siane obficie, bo przecież Jezusowa nauka, przekazywana przez współczesnych uczniów na przeróżne możliwe sposoby, dociera po najdalsze zakątki świata. Teraz od nas zależy, co zrobimy z usłyszanym pouczeniem. Na ile starczy nam zapału, cierpliwości, determinacji, by pielęgnować w sobie wiarę, by użyźniać glebę serca, by wytrwać w dobrym.

Zły zrobi wszystko, by mataczyć, zagłuszać, otumaniać, zadeptywać wszelkie dobre pragnienia, natchnienia, by okradać z łaski, by wyszydzać i obrzydzać to, co Boże.

Duchu Święty, strzeż nas i ochraniaj. Umacniaj nas w wierze i wylewaj deszcz Twoich darów, byśmy wytrwali przy Chrystusie i przynosili stokrotne plony.

Serce Jezusa, hojne dla wszystkich, którzy Cię wzywają, zmiłuj się nad nami!