Jarzmo miłości

W okresie Wielkanocy czytamy w liturgii Ewangelię według św. Jana. Jest ona tekstem na wskroś teologicznym, a więc nie tyle opisuje fakty historyczne, ile tłumaczy nam, kim jest Bóg i jaki On jest. Ona objawia nam wewnętrzne życie Boga, Jego sposób istnienia. Tak też jest w dzisiejszym jej fragmencie.

Dzisiejszy fragment Ewangelii warto czytać w szerszym kontekście. Jezus przemawia obrazami związanymi z chlebem, ponieważ chwilę wcześniej rozmnożył chleb. A może ten cud był pewną prowokacją, aby zmusić ludzi do myślenia, do pogłębienia wiary? Tak czy inaczej, cały szósty rozdział Ewangelii Janowej jest zbudowany w taki sposób, aby w słuchaczach pogłębić wiarę w Jezusa, a czytającym później ten tekst uczniom dać także katechezę o Eucharystii.

Filipowa przygoda z Dziejów Apostolskich pokazuje nam sposób misjonarskich działań Boga w świecie. Duch Święty daje nam proste wskazówki, bo to, co jest trudne, wykonuje sam. Duch Święty jest dynamiką – daje siły, by iść za Nim, daje słowa, by świadczyć o Bogu. Duch Święty jest naszym kompasem. Nie możemy się skarżyć, że Duch Święty wymaga od nas rzeczy, których by sam nie czynił.

Po śmierci Szczepana wybuchło wielkie prześladowanie w Kościele jerozolimskim. Wszyscy (…) ci, którzy się rozproszyli, głosili w drodze słowo.

Taki jest opis pierwszego Kościoła – na początku po zmartwychwstaniu Kościół niewierzących Apostołów, a zaraz potem prześladowanych za wyznawaną odważnie wiarę. Kościół, który jako swoich uczniów ma ludzi, którzy trochę wcześniej byli jego prześladowcami, jak chociażby Szaweł. Ten opis może z przyzwyczajenia czyta się gładko, ale w tym Kościele ciągle są jakieś „punkty zapalne”.

Tylko Pan Bóg w swojej mądrości mógł wymyślić coś takiego! Sposób, w jaki zostanie z nami na zawsze, który zagwarantuje nam życie wieczne… Przyjmowanie Jego ciała – pod postacią chleba podczas Komunii Świętej – wydaje się bardzo proste. Niestety wielu z nas rezygnuje z tej możliwości i odrzuca świadomie tę ogromną łaskę.

Pan Jezus przyszedł na świat, aby nikt z nas nie czuł się stracony. Jezus mówi do każdego z nas, że wiara w Niego odmieni całe nasze życie. Idąc śladami Jezusa, odnajdziemy drogę do Boga i do swojego wnętrza. Ta droga pozwoli nam uwolnić się od przywiązania do doczesności, a przez to będziemy mogli otworzyć serce na Jego miłość. Nasz Ojciec w niebie daje nam wszystko, czego potrzebujemy. Musimy tylko zajrzeć w głąb siebie, żeby to odkryć. Starajmy się wzmacniać naszą wiarę, pokonywać zwątpienia i trudności, które z pewnością będą się pojawiać. Na pewno warto, bo wiara w Jezusa w ostateczności da nam życie wieczne.