Kluczowy element

Poniedziałek, XXII Tydzień Zwykły, rok I, 1 Tes 4,13-18

Nie chcemy, bracia, byście trwali w niewiedzy co do tych, którzy umierają, abyście się nie smucili jak wszyscy ci, którzy nie mają nadziei. Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus istotnie umarł i zmartwychwstał, to również tych, którzy umarli w Jezusie, Bóg wyprowadzi wraz z Nim. To bowiem głosimy wam jako słowo Pańskie, że my, żywi, pozostawieni na przyjście Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy pomarli. Sam bowiem Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos archanioła, i na dźwięk trąby Bożej, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi. Potem my, żywi, tak pozostawieni, wraz z nimi będziemy porwani w powietrze, na obłoki naprzeciw Pana, i w ten sposób na zawsze będziemy z Panem. Przeto wzajemnie się pocieszajcie tymi słowami.

 

…smucili jak wszyscy ci, którzy nie mają nadziei…

To jeden z kluczowych elementów świata ludzi wiary – nadzieja.

Zawsze wyjście, zawsze dobra perspektywa. Człowiek wiary w najbardziej beznadziejnych życiowych sytuacjach (beznadziejnych dla ludzi niewierzących) ma nadzieję. Nawet w sytuacji śmierci, stanu zdaje się nieodwracalnego, człowiek wiary nie widzi końca, lecz początek. To nie śmierć, lecz przejście do wieczności.

Ludzie wiary nie mają sytuacji bez wyjścia, bo nawet jeśli pozornie takie zaistnieją, to są to sytuacje, w których nie liczę na siebie, na swoje możliwości, ale na Bożą łaskę, Boże działanie.

To Bóg jest od beznadziejnych spraw w moim życiu, nie ja. On nadaje najgłębszy sens temu, co na pozór po ludzku beznadziejne.

Dlatego wiara to dar. Panie, przymnóż nam wiary.