Na ratunek

Sobota, I Tydzień Adwentu, rok I, Mt 9,35-10,1.5a.6-8

Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. A widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce niemające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo». Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. Tych to dwunastu wysłał Jezus i dał im takie wskazania: «Idźcie do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie».

 

Bóg wysyła na ratunek swoich Apostołów tym, którzy gdzieś się w życiu pogubili. To poranieni jako pierwsi mają zostać pocieszeni. To im ma być głoszona prawda o królestwie Bożym i pośród nich mają dziać się cuda – uzdrowienia, wskrzeszenia, egzorcyzmy.

Dzisiaj również potrzeba tych, którzy pójdą do zagubionych i odtrąconych. Dzisiaj szczególnie potrzeba świadków królestwa Bożego i życia według słów samego Boga.