Oczekiwanie na przyjście Pana

Środa, XXIX Tydzień Zwykły, rok I, Łk 12,39-48

Jezus powiedział do swoich uczniów: «To rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie przyjść ma złodziej, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie». Wtedy Piotr zapytał: «Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?» Pan odpowiedział: «Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby rozdawał jej żywność we właściwej porze? Szczęśliwy ten sługa, którego pan, powróciwszy, zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli sługa ów powie sobie w sercu: Mój pan się ociąga z powrotem, i zacznie bić sługi i służące, a przy tym jeść, pić i upijać się, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; surowo go ukarze i wyznaczy mu miejsce z niewiernymi. Ów sługa, który poznał wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. Ten zaś, który nie poznał jego woli, a uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele powierzono, tym więcej od niego żądać będą».

 

Życie chrześcijanina to oczekiwanie na przyjście Pana. Niezachwiane podtrzymywanie, pewność nadziei ponownego przyjścia Zbawiciela jest tym, co sprawia, że życie jest rozświetlone blaskiem życiodajnej relacji z Panem. Wymaga to jednak nieustannej czujności i wierności, by nie ulec pokusom. Zło chce zniszczyć w nas ten płomień pełnego nadziei oczekiwania na Zbawiciela. Święci, a nade wszystko Najświętsza Maryja Panna, są dla nas wzorem i zachętą do czuwania.

Duchu Święty, ożywiaj nieustannie w nas nadzieję spotkania z przychodzącym Zbawicielem.