Przebaczenie

Piątek, I Tydzień Wielkiego Postu, rok I, Mt 5,20-26

A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: Raka, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: Bezbożniku, podlega karze piekła ognistego. Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przez ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj! Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę, powiadam ci: nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni grosz.

 

Wiara, to nie deklaracje, tylko czyny.

Kroczenie drogami Ewangelii, to konsekwentne wypełnianie wszystkich wskazań Mistrza, to szukanie tego, co więcej i co bardziej doskonałe. 

Wielki Post to czas dogodny, by wejrzeć w głąb serca i zapytać o to, czy w moim życiu jest tęsknota i świadomość tego, że Jezus wymaga przekraczania progu poprawności prawnej, a czeka na dar bezinteresownej miłości.

Tak ma się rzecz z przebaczeniem. Sam dar ofiarowany Bogu, to za mało. Za darem zewnętrznym musi iść serce pełne zgody, przebaczenia, serce, które nie nosi urazy, ale chętnie i szczerze wszystko daruje. Przebaczenie  wymaga delikatności niezwykłej. Jezus nie tylko mówi, daruj temu, który zawinił, skrzywdził, ale każe się zastanowić, nad tym, czy przypadkiem brat twój nie ma coś przeciwko tobie!!! 

Czyli delikatność sumienia, wrażliwość miłości. Taka postawa obowiązuje chrześcijanina, który nie tylko idzie drogą prawa, ale kieruje się duchem Ewangelii. Taki chrześcijanin może z czystym sumieniem uczestniczyć we Mszy św. i ofiarować wraz z kapłanem dar intencji, które przyniósł na Eucharystię.

 

Zobacz >>Archiwum<< Radia Profeto - wszystkie audycje, które były emitowane na naszej antenie w jednym miejscu.