Rozpoznać Boga

Czwartek, I Tydzień Wielkiego Postu, rok II, Est 4,17k.l-m.r-u

Królowa Estera zwróciła się do Pana, przejęta niebezpieczeństwem śmierci. I błagała Pana, Boga Izraela, mówiąc: «Panie mój, Królu nasz, Ty jesteś jedyny, wspomóż mnie samotną, niemającą poza Tobą wspomożyciela, bo niebezpieczeństwo jest niejako w mojej ręce. Słyszałam od młodości mojej w pokoleniu moim ojczystym, że Ty, Panie, wybrałeś Izraela spośród wszystkich narodów i ojców naszych ze wszystkich ich przodków na wieczyste dziedzictwo i uczyniłeś im wszystko, co zapowiedziałeś. Wspomnij, Panie, daj się rozpoznać w chwili naszego udręczenia i dodaj mi odwagi, Królu bogów i Władco nad wszystkimi władcami. Włóż stosowną mowę w moje usta przed obliczem lwa i zwróć jego serce ku nienawiści do wroga naszego, aby zginął on sam i ci, którzy są z nim jednej myśli. Wybaw nas ręką Twoją i wspomóż mnie opuszczoną i niemającą nikogo poza Tobą, Panie, który wiesz wszystko».

 

Jak rozpoznać Boga w chwilach trudnych? Czasem jest On obecny w spokoju, który niespodziewanie ogarnia nasze serca. Czasem spotkać Go można w odwadze, która się pojawia, gdy trzeba podjąć się czegoś trudnego. Czasem widoczny jest w mądrości, którą wypowiedziały nasze usta, mimo że żadne myśli nie przechodziły przez nasz umysł. Nie ma nikogo innego tak zatroskanego o nas jak nasz Bóg.