Serce Pana Jezusa

 

Zapewne niejednokrotnie zastanawialiśmy się, w jaki sposób przybliżyć się do Boga i głębiej wniknąć w Jego plan miłości względem nas. Pomimo ciągłego zabiegania i troski o wszystko, co niezbędne do normalnego człowieczego funkcjonowania, wciąż powraca do naszych serc tęsknota i potrzeba czegoś, co zaspokoi najbardziej głębokie oczekiwania. W takich chwilach pojawia się pragnienie modlitwy, by móc odczuć bliskość Kogoś, kto nas miłuje, kto chce naszego dobra a swoje szczęście upatruje w naszym szczęściu. Nigdy nie zaspokoimy owych najgłębszych pragnień jedynie czymś ulotnym i nietrwałym. Serce człowieka potrzebuje bowiem czegoś trwalszego i stabilniejszego. Prawdziwie może je wypełnić jedynie Bóg, który sam jest bezmiernym szczęściem i pełnią miłości, która pragnie się bezinteresownie rozdawać każdemu, kto zechce ją przyjąć.

Najpewniejszym wyrazem owej Bożej miłości, zawierającym w sobie Dawcę daru, stał się Boży Syn, Jezus Chrystus. To On w swoim Sercu objawił człowiekowi pełnię Bożych darów. On ofiarował miłość prawdziwą i wierną, która nie poddaje się zniechęceniu, jest bezinteresowna, prawdziwa i zawsze niezmierzona.

Celem tych krótkich rozważań, które mamy przed sobą, jest przedstawienie różnych odcieni miłości Boga, która najpełniej objawiła się w Najświętszym Sercu Zbawiciela. Motywem przewodnim tych refleksji stały się wezwania Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na początku każdego z nich znajdziemy przytoczone fragmenty Pisma Św., w których łatwo można odczytać myśl przewodnią danej tajemnicy, po czym następuje krótka refleksja.

Przedstawione rozważania zostały przygotowane w taki sposób, by mogły stać się pomocą w osobistej modlitwie i kontemplacji Boga w Najświętszym Sercu Jezusa, jak również we wspólnej modlitwie Kościoła, wyrażającej się chociażby w nabożeństwach czerwcowych, rozwijających kult Bożego Serca.

Niech lektura przedstawionych refleksji nad modlitwą litanijną przyczyni się do rozpalenia na nowo w sercach czytelników ognia miłości do Boga i ludzi, której Źródłem jest zranione dla nas Serce Zbawiciela.

 

Serce Jezusa, Syna Ojca Przedwiecznego, zmiłuj się nad nami

Mt 16, 15-16  Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego».

J 1, 34        Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym. (por. Hbr 1, 5; Mk 1, 11; Mt 17, 5)

 

Cała litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa ukazuje głębię tajemnicy Chrystusa – drugiej Osoby Trójcy Przenajświętszej. Już pierwsze wezwanie odwołuje się do tej najważniejszej prawdy wiary dotyczącej Jezusa, głoszącej, iż jest on Synem Bożym. Teksty Pisma Św. w wielu miejscach potwierdzają nam tę prawdę wiary przyjętą przez Kościół i wyznawaną od samego początku. Sam Jezus, podczas swojego ziemskiego życia, przygotowywał uczniów do jej przyjęcia. Nie było to proste ze względu na głębokie przekonanie (wyniesione z religii żydowskiej) o jedyności Boga. Początkowo nie mieściło się to nawet w głowach Apostołów, tak iż sami mieli wątpliwości, co o tym myśleć. Co więcej – sam Jezus prowokował te myśli, aż kiedyś zapytał wprost: A wy za kogo Mnie uważacie? (Mt 16, 15) Odpowiedź Piotra była jednoznaczna: Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego (Mt 16, 16).

Zastanawiając się nad prawdą o Bożym synostwie Jezusa, przychodzi nam na myśl nasze powołanie i godność dzieci Bożych. Również my, będąc synami w Synu, braćmi i siostrami Jezusa, na chrzcie św. doświadczyliśmy tych przepięknych słów, które znamy z opisu Chrystusowego chrztu w Jordanie: Tyś jest mój Syn umiłowany (Mk 1, 11). Jesteśmy wybranymi przez Boga i przeznaczonymi do udziału w życiu Bożym. Zostaliśmy stworzeni na Jego obraz i podobieństwo. Naszym celem jest świętość, tak jak On jest Święty. Z ufnością więc kierujmy do Boga naszą modlitwę Ojcze nasz – Abba – Tatusiu. Ta wielka prostota i głęboka ufność są owocem daru, jaki otrzymaliśmy od Boga Ojca w Jego Synu Jezusie Chrystusie.