Świat

Bohaterką dzisiejszego fragmentu Ewangelii jest uboga wdowa. Myślę, że jednym z kluczy do odczytania znaczenia komentowanej sceny jest ujrzenie obrazu ubogiej wdowy w każdym z nas. W starożytnym Izraelu los wdowy często był nie do pozazdroszczenia. W sytuacji, kiedy wdowa nie miała syna uprawnionego do dziedziczenia ojcowizny, jej pozycja społeczna i sytuacja ekonomiczna stawała się zazwyczaj trudna.

Sytuacja wdowy, na którą zwraca uwagę Jezus Chrystus, była bardzo trudna. Zapewne dysponowała bardzo skromnymi warunkami materialnymi, ale pomimo tego oddała na potrzeby innych – spotkanych czy wręcz anonimowych odbiorców – całe swoje utrzymanie. Wszystko ze względu na Boga.

Nigdy nie stracisz, jak oddasz cokolwiek bliźniemu, co jest dla Ciebie ważne. Nigdy nie zbiedniejesz, kiedy mu oddasz coś, czego mieć już nie będziesz. Nigdy nie będziesz miał mniej, kiedy otwierasz swoje serce przed drugim człowiekiem. Miłość jest podobna w obfitości do Eliaszowego dzbana mąki i baryłki oliwy. Ale tylko podobna, ponieważ miłość nie wyczerpuje się, nawet jak spadnie deszcz.

Ezechielowy obraz wody, która wypływa ze świątyni, jest bardzo plastyczny i sugestywny – przypomina przecież, że w Kościele jest życie. Że wspólnota, którą tworzymy, jest życiodajna. Ale słuchamy tego słowa w kontekście święta rocznicy poświęcenia bazyliki na Lateranie: i zaczyna być jasne, że życie jest przy Piotrze, że papież pomaga nam to życie rozwijać, dobrze z niego korzystać. Chciejmy dziś z nową miłością posłuchać naszego papieża Franciszka – wierząc, że to Pan Bóg prowadzi nas przez jego posługę. I chciejmy to życie nieść innym.

Co to znaczy ofiarować? Oddać z potrzeby serca, oddać to, co dla mnie ważne – otworzyć serce!

Jezus w dzisiejszej Ewangelii przestrzega swoich uczniów przed postawą uczonych w Piśmie – przed działaniem i modlitwą na pokaz, przed powierzchownością. Natomiast zwraca ich uwagę na postawę ubogiej kobiety – oddała najwięcej.

W świątyni odbywał się handel. Woły, baranki i gołębie były sprzedawane być może w celu złożenia ofiary. Tylko jakie znaczenie ma cel handlu w miejscu najświętszym? Żadne. Zdenerwowanie, stanowczość, kategoryczność Jezusa są tutaj bardzo wyraźne. Czy my też potrafimy tak dbać o nasz Kościół? Czy umiemy zwrócić uwagę kolegom i koleżankom, którzy przeszkadzają na Mszy Świętej?