Ułamek pytań

Piątek, Św. Hieronima, prezbitera i doktora Kościoła (30 września), rok II, Hi 38,1.12-21;40,3-5

Z wichru Pan zwrócił się do Hioba i rzekł: «Czy w życiu rozkazałeś rankowi, wyznaczyłeś miejsce jutrzence, by objęła krańce ziemi, aby z niej usunięci zostali bezbożni? Zmienia się jak glina pod pieczęcią, barwi się jak suknia. Bezbożnym odjęte ich światło i strzaskane ramię wyniosłe. Czy dotarłeś do źródeł morza? Czy doszedłeś do dna Otchłani? Czy wskazano ci bramy śmierci? Widziałeś drzwi do ciemności? Czy zgłębiłeś przestrzeń ziemi? Powiedz, czy znasz to wszystko? Którędy droga do mieszkania światła? A gdzie siedziba mroku, abyś go zawiódł do jego granicy i rozpoznał ścieżki do jego domu? Jeśli to wiesz, to się wtedy zrodziłeś, a liczba twych dni jest ogromna». A Hiob odpowiedział Panu: «Jestem mały, cóż Ci odpowiem! Rękę położę na ustach. Raz przemówiłem i nie odpowiem, i drugi raz, a niczego nie dodam».

 

To tylko ułamek pytań, na które nie znajdowano odpowiedzi. Dzisiaj wiemy więcej, ale czy wszystko? Tak naprawdę i dzisiaj człowiek musi uznać swoją skończoność – kiedy znajdzie odpowiedź na jedno z pytań, od razu pojawia się kolejne. Stąd tak wielu odkrywców wołających: Eureka! Największym jest jednak ten, który odkryje, że za tym wszystkim stoi kochający Bóg, ale to nie jest wiedza, ale wiara.