Wielka godność

Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie. Wówczas zapytają sprawiedliwi: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie? A Król im odpowie: Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili. Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom! Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; byłem nagi, a nie przyodzialiście mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie. Wówczas zapytają i ci: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo przybyszem, albo nagim, kiedy chorym albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie? Wtedy odpowie im: Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili. I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego.

Bóg w tym fragmencie ewangelii opisuje Sąd Ostateczny. Robi to w sposób obrazowy. Przedstawia Syna Człowieczego, który wraz z aniołami przyjdzie w chwale, zasiądzie na tronie i będzie sądzić wszystkich ludzi na ziemi. Rozdzieli ich na dwie części, tych zbawionych i potępionych, uzasadniając swoją decyzję. Jednak nie sposób, w jaki to będzie wyglądało, jest ważny. Obraz ten ma tylko pomóc człowiekowi wyobrazić sobie ten czas. Ważne natomiast jest uzasadnienie. 

Pan Jezus najpierw wylicza, co takiego dobrego uczynili ci, co zasłużyli na Niebo. Na koniec podsumowuje: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”. Jakże ważne słowa dzisiaj kieruje do nas Jezus. Mówi On o ludziach, jako swoich braciach. I utożsamia się z nimi. To jest niepojęte, nad tym trzeba się zatrzymać!

Bóg warunkuje przyjęcie do Królestwa Niebieskiego od sposobu traktowania drugiego człowieka. Ale to nie wszystko. Jezus nazywa nas Jego braćmi i siostrami! Podnosi do niebywałej godności rodzeństwa samego Syna Bożego! Uzależnia naszą wieczność od tego, jak żyliśmy z Jego braćmi i siostrami. On utożsamia się z każdym człowiekiem, mówiąc „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”.

Zobacz >>Archiwum<< Radia Profeto - wszystkie audycje, które były emitowane na naszej antenie w jednym miejscu.