Wielkie rzeczy

Czwartek, Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel (16 lipca), rok II, Iz 26,7-9.12.16-19

Ścieżka sprawiedliwego jest prosta, Ty równasz prawą drogę sprawiedliwego. Także na ścieżce Twoich sądów, o Panie, oczekujemy Ciebie; imię Twoje i pamięć o Tobie to pragnienie naszej duszy. Dusza moja pożąda Ciebie w nocy, duch mój poszukuje Cię w mym wnętrzu, bo gdy Twe sądy jawią się na ziemi, mieszkańcy świata uczą się sprawiedliwości. Panie, użyczysz nam pokoju, bo i wszystkie nasze czyny są Twoim dziełem! Panie, w ucisku szukaliśmy Ciebie, słaliśmy modły półgłosem, kiedy Ty chłostałeś. Jak brzemienna bliska chwili rodzenia wije się, krzyczy w bólach porodu, takimi staliśmy się przed Tobą, o Panie! Poczęliśmy, wiliśmy się z bólu, jakbyśmy mieli rodzić; ducha zbawczego nie wydaliśmy ziemi i nie przybyło mieszkańców na świecie. Ożyją Twoi umarli, zmartwychwstaną ich trupy, obudzą się i krzykną z radości spoczywający w prochu, bo rosa Twoja jest rosą światłości, a ziemia wyda cienie zmarłych.

 

Pan dokonuje w moim życiu wielkich rzeczy, ale często patrzę i nie widzę, słucham i nie słyszę. Cudem jest przecież żywa obecność Boga w moim życiu. Moje serce powinno omdlewać od głębokiej wiary, a tu czasem nędza, obojętność i brak odpowiedzialności za własne serce.

Prorok Izajasz obiecuje w imię Boże, że ożyją umarli, także ci duchowi. Dobry Jezu, niech Twoje Eucharystyczne Ciało będzie moją "rosą światłości".