Wspólnota

Czwartek, IV Tydzień Zwykły, rok I, Mk 6,7-13

Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. "Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien". I mówił do nich: "Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich". Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

 

„Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch.” Fundamentem głoszenia Dobrej Nowiny jest wspólnota. Jezus powołał Dwunastu i w tej pierwszej wspólnocie kształtował ich wiarę. Następnie mogli oni, wysyłani po dwóch, głosić ewangelię. Jezus zaprasza Apostołów do doświadczenia owocności całkowitego zaufania Bogu – nie bierzcie na drogę nic prócz laski. Jeśli więc chcemy głosić ewangelię i doświadczać jej mocy w naszym codziennym życiu, to bardzo ważnym jest budowanie więzi wokół Jezusa ze współbratem, współsiostrą, mężem, żoną, dziećmi... Wysiłek dawania świadectwa Dobrej Nowiny w jedności nigdy nie będzie bezowocny, zjednoczona wspólnota daje bowiem wspaniałe pole do działania mocy Bożej miłości.

Duchu Święty, łącz nas w jedno wokół Jezusa w dawaniu świadectwa o ewangelii.