Syn Człowieczy jest Panem szabatu
Sobota, XXII Tydzień Zwykły, rok I, Łk 6,1-5
W pewien szabat Jezus przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i jedli, wykruszając ziarna rękami. Niektórzy zaś z faryzeuszów mówili: «Czemu czynicie to, czego nie wolno w szabat?» Wtedy Jezus, odpowiadając im, rzekł: «Nawet tego nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy poczuł głód, on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać». I dodał: «Syn Człowieczy jest Panem także szabatu».
Szabat był w Starym Testamencie nakazanym w Prawie czasem odpoczynku. Był dniem dziękczynienia Bogu za dzieło stworzenia, był dniem, kiedy Izraelici wspominali wyzwolenie z niewoli egipskiej, był znakiem przymierza Boga z ludźmi.
Jezus JEST Panem szabatu – bo w Nim wypełnia się całe Prawo.
On nas wyzwala z naszych niewoli i pokazuje nam Prawo Miłości Boga, siebie samego i drugiego człowieka. To On jest naszym wytchnieniem. On jest naszym pokojem!
