Widzieć cuda

Piątek, XXVI Tydzień Zwykły, rok I, Łk 10,13-16

A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do otchłani zejdziesz! Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał.

 

Często wydaje nam się, że nasze życie jest takie zwyczajne, nic się w nim nie dzieje, jest nudno. Bo przecież za czasów Pana Jezusa działy się niesamowite rzeczy: wskrzeszenia zmarłych, woda została zamieniona w wino. Więc jak tu mówić, że nasze życie jest ciekawe?

Niestety my nie potrafimy dostrzec tego co nam daje Bóg każdego dnia: kochających rodziców, ciepły dom, to że nie chodzimy głodni, nosimy piękne ubrania lub mamy przyjaciół, którzy nas otaczają i służą pomocą. To wszystko są nasze codzienne cuda dane nam od Pana Boga.

Bóg po to daje nam to wszystko, abyśmy dostrzegli, że On nas kocha i zawsze o nas dba, chociaż nie wszystko dzieje się tak, jak my byśmy tego oczekiwali i chcieli.

Nauczmy się więc mieć otwarte oczy na wszystkie cuda, które dzieją się wokoło nas i dostrzegajmy w nich obecność Boga.